[ Pobierz całość w formacie PDF ]

moje ubóstwo i zapragnęłam stawać się coraz uboższą, tak by Jezusowi było coraz milej
bawić się mną (LT 176, do Leonii).
Pan lubi obdarzać mądrością małych. Pewnego dnia, w radosnym uniesieniu, błogosławił On
swego Ojca, iż ukryÅ‚ te tajemnice przed roztropnymi, a objawiÅ‚ je maluczkim (Rkp C 4r°).
* * *
Według Teresy pokora to prawda. Oto, co wyznaje w dniu śmierci:
Wydaje mi się, że zawsze szukałam tylko prawdy... Tak, pojęłam, co to jest pokora serca...
(OR, 30 września)
Myślę, że pokora to prawda. Nie wiem, czy jestem pokorna, lecz czuję, że widzę prawdę we
wszystkim (RiW 19).
OÅ›wieć mnie, Jezu, Ty wiesz, że szukam prawdy... (Rkp B 4v°)
Kocham tylko prostotę. Do  udawania czuję wstręt (OR, 7 lipca, 4).
Ja mówię całą prawdę. Jeśli nie chce się jej poznać, to nie ma co do mnie przychodzić (OR,
18 kwietnia, 3).
* * *
Człowiek pokorny  czyli prawdziwy  jest świadom swych ograniczeń.
Choćby pochylały się nad nią wszystkie stworzenia, by ją podziwiać i zamęczać zachwytami,
nie dodałoby to wcale  nie wiem dlaczego  ani kropelki fałszywej radości do radości
prawdziwej, którą smakuje w sercu, świadoma tego, czym jest naprawdę w oczach dobrego
Boga: maÅ‚Ä…, biednÄ… nicoÅ›ciÄ…. I niczym wiÄ™cej... (Rkp C 2r°)
Nigdy nie zapominam, kim jestem (Rkp C 26v°).
Tak naprawdę jestem tylko tym, co myśli o mnie dobry Bóg (RiW 159).
* * *
Człowiek pokorny  czyli prawdziwy  umie rozpoznać również dary, które otrzymał, oraz
to, kto go nimi obdarzył.
Nie myśl, że to pokora przeszkadza mi rozpoznać dary od Boga. Wiem, że uczynił we mnie
wielkie rzeczy, i wyśpiewuję to co dzień, ze szczęściem (LT 224).
Matko, jestem zbyt mała, aby popaść teraz w próżność, zbyt mała również, by układać piękne
zdania, dowodząc, że mam dużo pokory. Wolę przyznać po prostu, że Wszechmocny uczynił
wielkie rzeczy w duszy dziecka swej boskiej Matki, a największą jest to, że dał mu poznać
jego maÅ‚ość, jego bezsilność (Rkp C 4r°).
Tak, wydaje mi się, że jestem pokorna... Dobry Bóg pokazuje mi prawdę; czuję dobrze, że
wszystko pochodzi od Niego (OR, 4 sierpnia, 3).
Wszelkie dobro we mnie pochodzi od dobrego Boga, który zechciał je we mnie złożyć. Jeśli
podoba Mu się ukazywać mnie lepszą niż jestem, to nie moja już sprawa, wolno Mu
postÄ™pować, jak chce... (Rkp C 2r°)
Bóg jest prawdą.
Jak dobrze pojmuję słowo Jezusa wypowiedziane do naszej Matki, świętej Teresy:  Czy
wiesz, córko, którzy kochają Mnie prawdziwie? To ci, którzy uznają, że wszystko, co nie
odnosi się do Mnie, jest tylko kłamstwem .
Ach, czuję, że to prawda!
Tak, wszystko, co poza Bogiem, to próżność (OR, 22 czerwca).
4. SZALEC
STWO NADZIEI
Pokora, czyli prawda, nie sprzeciwia siÄ™ wielkim pragnieniom.
Nie jestem orłem, mam tylko oczy i serce orła, gdyż mimo skrajnej małości śmiem
wpatrywać się w boskie Słońce, Słońce Miłości, i moje serce odczuwa w sobie wszystkie
pragnienia Orła... (...) Ja, Jezu, jestem zbyt mała, by dokonywać rzeczy wielkich... moim
szaleństwem jest mieć nadzieję, że Twoja Miłość przyjmie mnie na ofiarę... Moim
szaleństwem jest błagać moich braci Orłów, by wyjednali mi przywilej wzbicia się ku Słońcu
MiÅ‚oÅ›ci na skrzydÅ‚ach samego Boskiego OrÅ‚a... (Rkp B 4v° 5v°)
Bezinteresowny dar i niezłomna nadzieja są ze sobą nierozłączne:
Trzeba podjąć każdy wysiłek, dawać nie przeliczając, wyrzekać się siebie nieustannie,
słowem  dowieść miłości, czyniąc wszelkie dobro leżące w naszej mocy. Lecz po prawdzie
jest to ciągle niewiele, dlatego kiedy uczyniliśmy wszystko, co naszym zdaniem było do
zrobienia, trzeba się uznać za  sługi nieużyteczne , żywiąc nadzieję, że dobry Bóg spełni za
darmo nasze pragnienia (RiW 50).
* * *
Nadzieja nie jest złudzeniem, gdyż Bóg jest dobry i wszechmocny.
Bóg, dokonując swoich dzieł, posłuży się moją słabością, ponieważ On, Bóg mocny, lubi
okazać swą potęgę, posługując się tym, co jest  niczym (LT 220).
By dokonać rzeczy cudownych, posługuje się najlichszymi narzędziami (LT 201).
Teresa dawno już zrozumiała, że dobry Bóg nie potrzebuje nikogo (a jej jeszcze mniej od
innych), aby móc czynić dobro na ziemi (Rkp C 3v°).
 Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzą się budowniczowie . Wszystkie najpiękniejsze
kazania świętych byłyby niezdolne wzbudzić w czyimś sercu choćby jednego aktu miłości,
gdyby Jezus nie miał tego serca w posiadaniu. On jeden umie posługiwać się swoją lirą, nikt [ Pobierz całość w formacie PDF ]