[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zarzuciło wędki w morze. Noc była czarna, bez gwiazd i księżyca. Nieregularna smużka
białej piany znaczyła brzeg.
- Powietrze jest wspaniałe - stwierdziłem.
Gloria nie odezwała się, zapatrzona przed siebie. Daleko na przylądku błyszczały
światła.
- To Malibu. Tam mieszkają wszystkie gwiazdy filmowe.
- Co zamierzasz teraz robić? - spytała wreszcie.
- Nie bardzo wiem. Myślałem, czyby nie pójść jutro do pana Maxwella. Może go
namówię, żeby mi pomógł. Sprawiał wrażenie naprawdę zainteresowanego.
- Zawsze jutro. Wielki przełom zawsze ma nastąpić jutro.
Minęło nas dwóch mężczyzn z wędkami do połowu ryb głębinowych. Jeden z nich
wlókł ponadmetrowej długości rybę - młota.
- Ten malec nigdy już nikogo nie skrzywdzi - powiedział do swojego towarzysza.
- A co ty masz zamiar robić? - zapytałem Glorię.
- Mam zamiar zeskoczyć z tej karuzeli - odparła. - Kończę z całym tym śmierdzącym
interesem.
- Z jakim interesem?
- Z życiem.
- Czemu nie wez
miesz się w garść? - spytałem. - y
le do wszystkiego podchodzisz.
- Nie praw mi morałów.
- Niczego ci nie prawię, ale powinnaś zmienić swój stosunek. Słowo honoru. To
wpływa na każdego, z kim się stykasz. Wez
na przykład mnie. Zanim cię poznałem, nawet mi
przez myśl nie przeszło, że mógłbym nie odnieść sukcesu. Nie dopuszczałem myśli o porażce.
A teraz...
- Kto cię nauczył tej gadki? Sam nigdy byś na to nie wpadł.
- Właśnie że wpadłem.
Popatrzyła skrajem oceanu w stronę Malibu.
- Och, co mi przyjdzie z tego, że będę się oszukiwać? - powiedziała po chwili. -
Wiem, co mnie czeka.
Nie odzywałem się i zapatrzony w ocean myślałem o Hollywood, zastanawiałem się,
czy rzeczywiście tam byłem, czy też za chwilę obudzę się w rodzinnym Arkansas i będę
musiał pędzić po gazety, zanim się rozwidni.
- Skurwysyn - mówiła Gloria sama do siebie. - Nie musisz tak na mnie patrzeć -
dodała. - Wiem, że jestem do niczego.
Ma rację - pomyślałem. - Ma świętą rację. Jest do niczego.
- Szkoda, że nie umarłam wtedy w Dallas - mówiła. - Zawsze będę uważała, że tamten
doktor ocalił mi życie z jednego tylko powodu.
Nic na to nie odpowiedziałem i w dalszym ciągu patrzyłem na ocean myśląc, że nie
bez racji twierdzi, że jest do niczego, i że szkoda, że nie umarła wtedy w Dallas. Z pewnością
dla niej byłoby lepiej, gdyby nie żyła.
- Jestem po prostu niewydarzona. Nie ma we mnie nic, co mogłabym ofiarować
drugiemu człowiekowi - mówiła. - Nie patrz tak na mnie.
- Wcale na ciebie nie patrzę. Nie widzisz mojej twarzy.
- Owszem, widzę.
Kłamała. Nie mogła widzieć mojej twarzy. Było za ciemno.
- Nie uważasz, że powinniśmy wracać? - spytałem. - Rocky chciał się z tobą zobaczyć.
- Ten kutas? Wiem, czego chce, ale nigdy już tego nie dostanie. Zresztą nikt inny
także.
- O czym ty mówisz?
- Nie wiesz?
- Czego nie wiem?
- Czego chce Rocky?
- Och, tak. Wpadłem na to dopiero teraz.
- Każdy mężczyzna chce tylko tego - odparła. - Ale to jest w porządku. Och, nie robiło
mi różnicy, że daję Rocky'emu; wyświadczał mi taką samą przysługę jak ja jemu, ale
przypuśćmy, że bym zaszła.
- Nic tylko o to ci chodzi, co?
- Tak, o to. Zawsze do tej pory umiałam się pilnować. Przypuśćmy, że miałabym
dziecko. Wiesz, na co by wyrosło, prawda? Na kogoś takiego jak my.
Ma rację - mówiłem sobie w duchu. - Ma absolutną rację. Wyrosłoby na kogoś takiego
jak my.
- A tego nie chcę. Zresztą ze mną już koniec. Uważam, że świat jest parszywy i że ze
mną już koniec. Lepiej by mi było, gdybym nie żyła, i innym też byłoby lepiej. Niszczę
wszystko, do czego się zbliżę. Sam tak powiedziałeś.
- Kiedy powiedziałem coś podobnego?
- Parę minut temu. Mówiłeś, że zanim mnie poznałeś, nie przychodziła ci do głowy
myśl o porażce. No, ale to już nie moja wina. Nic na to nie poradzę. Raz spróbowałam się
zabić, ale się nie udało i nigdy już nie miałam odwagi spróbować ponownie... Chcesz oddać
światu przysługę? - spytała.
Nic na to nie odpowiedziałem słuchając, jak ocean cmoka w pale pomostu, czując, jak
molo się unosi i opada, myśląc, że wszystko, co powiedziała, jest prawdą.
Gloria szperała w torebce. Kiedy wyciągnęła rękę, ujrzałem w niej mały pistolet.
Nigdy przedtem go nie widziałem, ale nie byłem zdziwiony. Bynajmniej nie byłem
zdziwiony.
- Masz. - Wręczyła mi pistolet.
- Nie chcę. Schowaj go - odparłem. - Chodz
, wracamy. Zmarzłem...
- Wez
go i wyręcz Pana Boga - powiedziała wciskając mi pistolet do ręki. - Zastrzel
mnie. To jedyny sposób uwolnienia mnie od udręki.
Ma rację - mówiłem sobie w duchu. - To jedyny sposób uwolnienia jej od udręki. Jako
mały dzieciak spędzałem zawsze lato na farmie dziadka w Arkansas. Pewnego dnia stałem
obok wędzarni i patrzyłem, jak babka robi ługowe mydło w dużym żelaznym kotle, gdy wtem
przez podwórze nadszedł dziadek, bardzo wzburzony.  Nellie złamała nogę - zawołał.
Pospieszyliśmy z babką przez przełaz do ogrodu, gdzie dziadek orał. Stara Nellie leżała na
ziemi i rżała żałośnie, jeszcze zaprzężona do pługa. Staliśmy patrząc na nią, po prostu
patrząc. Dziadek wrócił ze strzelbą, która służyła mu w bitwie pod Chickamauga Ridge. 
Wdepnęła w norę - powiedział głaszcząc Nellie po ' łbie. Babka obróciła mnie twarzą w
przeciwnym kierunku. Rozpłakałem się. Usłyszałem wystrzał. Jeszcze dziś go słyszę.
Podbiegłem i rzuciłem się na ziemię, by objąć końską szyję. Kochałem tego konia.
Nienawidziłem dziadka. Wstałem i podszedłszy do niego zacząłem go okładać pięściami po
nogach. Trochę póz
niej tego samego dnia wytłumaczył mi, że on także kochał Nellie, ale
musiał ją zastrzelić.  To był akt największego miłosierdzia - wyjaśnił. - Stała się
nieprzydatna. To był jedyny sposób uwolnienia jej od udręki...
Trzymałem pistolet w ręce.
- Dobrze - zwróciłem się do Glorii. - Powiedz kiedy.
- Jestem gotowa.
- Gdzie?...
- Tutaj. W bok głowy.
Molo podskoczyło, kiedy rozbiła się o nie duża fala.
- Teraz?...
- Teraz.
Strzeliłem.
Pomost znów się poruszył i woda cmoknęła opadając na powrót w łożysko oceanu.
Wyrzuciłem pistolet za poręcz.
Jeden policjant siedział ze mną w tyle samochodu, drugi prowadził. Jechaliśmy z dużą
prędkością, na sygnale. Takiego samego sygnału używali podczas maratonu tanecznego,
kiedy . chcieli nas obudzić.
- Dlaczego ją zabiłeś? - spytał policjant siedzący ze mną w tyle.
- Prosiła mnie o to - odparłem.
- Słyszysz, Ben?
- Ależ z niego usłużny facet! - powiedział Ben przez ramię.
- Nie miałeś żadnego innego powodu? - zapytał policjant siedzący przy mnie.
- A czyż nie dobija się koni? - odrzekłem.
...niech Bóg się nad tobą
zmiłuje... [ Pobierz całość w formacie PDF ]